The Beatles - de franse Ep's

De afkorting EP (Engels: EP of E.P.) staat voor extended play. Dit is een techniek om de speelduur van een grammofoonplaat te verlengen.

Op een gewone single (45 tpm, 17,5 cm) past meestal een liedje aan elke kant. Een ep biedt ruimte aan het dubbele. Daardoor is voor sommigen het woord ‘ep’ synoniem aan een grammofoonplaatje met vier liedjes.

De eerste EP’s kwamen er al in 1948. RCA Victor wilde op die manier konkureren met Columbia Records. Een plaatje op 45 toeren maar met een praktisch dubbele speelduur.

In de Fifties bracht RCA verschillende Disney EP’s uit. Maar de grote doorbraak kwam er met de Rock and Roll. Een EP was het ideale formaat om van een zanger wat meer dan een A en een B kant te presenteren.

Voorbeelden zijn Elvis Presley’s “Love me Tender” EP, “The Beatles Hits” EP en “The Kinkssize Session”.

in Frankrijk was de EP een echte rage. Dit formaat was het ideale uitstalraam voor een artiest die weinig bekendheid had in Frankrijk, wat het geval was voor de meeste Amerikaanse artiesten. Dikwijls maakten we kennis met de Ameikanen of Engelsen via de Franse vertaling. De YéYé generatie was hier zeer sterk in.

Wat echter vooral de Franse EPtjes kenmerkt zijn de zeer verzorgde hoezen. Alleen al daarom zijn die Franse Ep’s zeer gezocht.

Komt daarbij nog dat de keuze van de nummers afhing van de Franse markt en eventuele reeds bestaande franse covers. Dat gaf dikwijls zeer originele samenstellingen voor de Franse Ep’s.

De Beatles brachten 29 EP’s uit in Frankrijk. Stuk voor stuk juweeltjes, niet aleen omwille van de Beatle songs, maar vooral omwille van de prachtige hoezen.

Dit zijn ze.