The Flamingos - Requestfully Yours (1959)

Prachtige LP hoes op het END label uit de late fifties.

De plaat was bedoeld voor de blanke markt en zette de softe kant van de Flamingos in de verf met o.m. de hit "In the still of the Night".

In die tijd werd de voorkeur gegeven aan vogels op de hoes en niet aan een groepsportret van vijf zwarte mannen die doo wop zongen.

Moby Grape (1967)

De elpee Moby Grape was voor mij HET hoogtepunt van de Westcoast-muziek. 

Pas vele jaren later kwam ik er achter dat er ook nog een rel rond de hoes van de eerste elpee was geweest, omdat een van de leden de middelvinger liet zien. De hoezen met die foto werden inderhaast vernietigd, maar een paar duizend exemplaren waren al de deur uit, waar verzamelaars flinke prijzen voor betaalden.

Ringo Starr - Sentimental Journey (1970)

"Sentimental Journey" is het debuut album van Ringo Starr (begin 1970) na de split van the Beatles. "Sentimental Journey" is alles behalve wat de Beatles waren. Het is een echt retro album waar Ringo met veel liefde terugkijkt naar de muziek uit zijn jeugd en vooral die van zijn ouders.

Het gaat o.m. om "Sentimental Journey", "Night and Day", Bye Bye Blackbird", "Stardust", "Love is a many splendoured thing", enz....

Ringo : "I asked, "What will I do with my life now that it's over?". I grew up with all these songs, my family used to sing, my mother and my father, my uncles and aunts. They were my first musical influence. So I went to see George Martin and said: "Let's make a classic album, and to make it interesting the musical arrangements have different people".

Greil Marcus (Rolling Stone) noemde de plaat "horrendous but classy".

De hoes toont ons een pub.

Het gaat om de pub "The Empress" in Dingle, Liverpool, een van de pubs die het meest dichtbij lagen van waar Ringo leefde. Het adres is 93 High Park Street, Liverpool, England. (ik voeg een google streetview foto bij).

De personen achter de ramen zijn familieleden van Ringo.

Black Sabbath (1970)

Black Sabbath was het debuutalbum van de gelijknamige groep met Ozzy Osbourne, Tony Iommi, Geezer Butler en Bill Ward.

Alle nummers zijn van de groep behalve het laatste "Warning" dat een cover is van The Aynsley Dunbar Retaliation.

Dit album sloeg indertijd in als een bom, en dat was het ook.

De groep heette oorspronkelijk Polka Tulk en daarna Earth en speelde vooral bluesrock. Omdat de groepsnaam Earth al door een andere band gebruikt werd, veranderden Iommi, Butler, Osbourne en Ward hun naam in Black Sabbath, naar een horrorfilm van Mario Bava die in de bioscoop tegenover de studio werd vertoond tijdens de opnamen voor hun titelloze debuutalbum. In 12 uur tijd leverden ze een plaat af met donkere teksten en muziek; Hoofdzakelijk blues en hardrock.

Een omgekeerd kruis op de binnenkant van de LP-hoes maakte het plaatje compleet: dit album was helemaal anti-flowerpower, en werd razendsnel populair. Black Sabbath was de eerste groep die zo duidelijk het occulte in zijn teksten verwerkte, en lag hiermee aan de basis van de heavy metal.

De foto werd genomen voor de 15e eeuw Mapledurham watermolen aan de rivier Thames in Oxforshire, Engeland.

Het is wel degelijk een foto hier hoewel die lijkt op een schilderij. De fotograaf -  Keith MacMillan (aka Marcus Keef) - maakte voor deze foto overmatig gebruik van techniek genaamd 'valse kleuren fotografie'. Deze maakt dat groen als rood wordt getoond en andere altererende kenmerkende veranderingen aan de Conventionele 'true colour' fotografie.

King Crimson - In the Court of the Crimson King (1969)

De eerste versie van King Crimson was een feit toen Greg Lake in december 1968 naar Londen verhuisde na een verzoek van Michael Giles en Fripp. Zij zaten als geraamte van Giles, Giles & Fripp met Ian McDonald zonder basgitarist en zanger. Begin januari 1969 werd definitief het startsein gegeven voor de band. Peter Sinfield werd gevraagd de teksten te leveren en werd ook ingeschakeld voor de lichteffecten bij live-optredens. Het eerste concert vond plaats op 9 april 1969 in Londen. De samenstelling was als volgt:

Robert Fripp - gitaar
Greg Lake - basgitaar en zang
Ian McDonald - fluit, saxofoon, mellotron en zang
Michael Giles - drums
Peter Sinfield - teksten en lichtshow

De band werd genoemd naar een al gereed zijnde compositie The Court of The Crimson King. De muziek leunde zwaar op de Mellotron.

De groep brak echt door toen zij optraden in het voorprogramma van de Rolling Stones, toen zij op 5 juli 1969 gratis optraden in Hyde Park, Londen. De schatting van het aantal toeschouwers loopt uiteen van 250.000 tot 500.000. De opnamen voor het eerste album waren op dat moment al begonnen; op 12 juni 1969 werd in de studio een versie opgenomen van 21st Century Schizoid Man; deze laten een melodieuze en tegelijk deels improviserende groep horen.

Het enige album dat de groep in deze samenstelling afleverde is "In the Court of the Crimson King".

Het album wordt door insiders gezien als een mijlpaal in de muziek; het geldt als een van de eerste albums uit de progressieve rock en is hiermee een van de wegbereiders van een nieuw genre, tevens een standaardwerk voor liefhebbers van de klanken van de Mellotron. Op dit pad zouden er velen volgen, velen zouden de muziek van dit album als inspiratie gebruiken.

Het album was een succes doordat muziek, teksten, maar ook hoesontwerp geheel bij elkaar aansloten.

Barry Godber (1946–1970), een computer programeur, schilderde de cover. Hij stierf in Februari 1970 aan een hartaanval, kort na de release van het album.

Robert Fripp : "Peter brought this painting in and the band loved it. I recently recovered the original from EG's offices because they kept it exposed to bright light, at the risk of ruining it, so I ended up removing it. The face on the outside is the Schizoid Man, and on the inside it's the Crimson King. If you cover the smiling face, the eyes reveal an incredible sadness. What can one add? It reflects the music."

Yoko Ono - Season of Glass (1981)

“Season of Glass”  is het album uit 1981 van Yoko Ono dat volgde op de moord op haar man, John Lennon.

Het album is deel van het verwerkingsproces van haar rouw, met songs als "Goodbye Sadness" en "I Don't Know Why".

Op de hoes zien we de met bloed besmeurde bril van John Lennon naast een half vol (of half leeg) glas water op een vensterbank met uitzicht op Central Park, NY.

Mom's Apple Pie (1972)

Mom’s Apple Pie was een Amerikaanse rock band (10 mans)  uit Ohio.

Ze maakten twee albums : Mom’s Apple Pie uit 1972, en Mom’s Apple Pie II van het jaar daarna.

De muziek van de groep houdt zowat het midden tussen Blood, Sweat and Tears en Chicago.

Maar dat was niet het belangrijkste.

De groep is vooral berucht om de hoes van die eerste elpee. Daar houdt Mom haar Apple Pie vast terwijl ze lekker likt aan haar lippen.

Wanneer je naar de Apple Pie kijkt zie je dat in het uitgesneden stuk een vagina te voorschijn komt die druipt van goesting.

Genoeg om verboden te worden. Bij latere versies van het album wordt de vagina weggelaten en vervangen door een soort konstruktie die de apple pie moet recht houden.

Ik heb die eerste versie gevonden op een rommelmarkt lang geleden.